TEMENNİLER-2

3.Milli Tarım şurası değerlendirme bölümünü okurlarımızın bilgisine kendi görüşümüzü katmadan sunuyoruz.

• Tarımsal üretimde takvim yılı 1 Ekim-30 Eylül olarak belirlenmeli ve ülkenin ihtiyacı olan tarım ürünleri miktar olarak üretim dönemi başlangıcı dikkate alınmalıdır. Üretim döneminde ihtiyaç duyulan yurt dışına ihraç edilecek ürün miktarı ve yurt dışı pazarımız olan ülkelerle kısa, orta ve uzun vadeli siyasi ilişkiler göz önünde bulundurularak planlanmalıdır.

• Tarımda örgütlenme tüm tarımsal üretimi kapsayacak şekilde yeniden planlanmalıdır. Tüm üretim örgüt çatısı altında gerçekleştirilmelidir. Örgütlenme tek merkez çatısı altında ürün gruplarına göre ihtisas kooperatifleri şeklinde olmalıdır (hububat kooperatifleri, yem bitkileri, endüstri bitkileri, yağlı tohumlar, meyve, sebze, büyükbaş hayvan yetiştiriciliği, küçükbaş, kanatlı vs.). Her bir ihtisas kooperatifi ürünlerin finansmanı, girdi temini, pazarlaması ve teknik bilgi desteği konusunda çalışmalar yapabilmelidir. Bu kooperatiflerin ürün işleme ve piyasa oluşumu konusunda yetkileri de olmalıdır. Yurt dışı pazar bulma ve oluşturma konusunda politika geliştirmeli ve hükümet politikalarında yönlendirici olma yetkisi bulunmalıdır.

• Tarımsal üretimin tüm yönlendirmeleri örgütler üzerinden yapılmalıdır ve destekler örgüt üzerinden verilmelidir. Nitekim örgütlerin kamu tarım politikalarına aracılık edebilecek bir nitelikte olması önem arz ettiğinden örgütlerin sürdürülebilir bir yönetim yapısında olması sağlanacaktır. Bu uygulama yarı devlet vesayeti olup kooperatiflerin yüksek kontrol mekanizması içerisinde denetlenecek ve kişisel hatalardan kaynaklanan başarısızlıkların önüne geçilebilecektir. Ayrıca kooperatiflerin amaç dışı alanlarda da faaliyet göstermeleri engellenmiş olacaktır.

• Söz konusu örgütler işletmelere yatırım ve üretim yönetimi ile teknik konularda danışmanlık hizmeti verebilmeli ve yönlendirilmelidir. Bağlı örgüt onayı almayan yatırım planlamaları desteklenmemelidir. Böylece arz dalgalanmalarına sebebiyet verecek atıl yatırımlar önlenmiş olabilecektir.

• Ürün ihtisas kooperatifleri kapsamında kırsalda kanatlı ve diğer hayvan türlerinin yetiştiriciliği alternatif gelir (iyi tarım, arıcılık, ipek böcekçiliği, organik tarım, permakültür tarım, topraksız tarım vb.) sağlaması açısından desteklenmeli ve geliştirilmelidir.

• Üretim bölgelerinde sulama organizasyonu tek bir yapı altında toplanmalıdır. Fiyatlar, su yönetimi ile ilgili ürün ihtisas kooperatifleri ile birlikte koordineli olarak belirlenmelidir.

• Üreticiler için mesleki tanım yapılmalı ve hukuki olarak kabul edilmelidir. Tarımsal işletmecilik belgesi oluşturulmalı, üretim bölgesinin özellikleri dikkate alınarak üreticinin ve işletmenin ihtisası yazılmalıdır. Bu belge verilirken üreticinin ikinci bir işi (memur, tüccar vs.) olmamasına dikkat edilmelidir. Aynı anda birden fazla gelir getirici işle meşgul olması kanuni olarak engellenmelidir. Bu durum tarımsal üretime odaklanmayı sağlayacak ve tarım işletmelerinde ölçek büyümesi yönetim ve kaynak kullanım etkinliğini beraberinde getirecektir.

• Türkiye’nin doğal ve suni mera potansiyeli ve atık bitkisel ürünlerden uygun hayvansal yem yapabilme potansiyelinin belirlenmesi ile hayvansal üretim maliyetleri düşürülerek sürdürülebilir bir yapıya kavuşturulmalıdır. Doğal ve atık bitkisel ürünlerden oluşabilecek yem ve mera potansiyeli ile beslenme özelliğine sahip hayvan ırklarının kullanımı ve gelişimi sağlanmalıdır. Arz fazlası sütün oluşmaması için yüksek yem ihtiyacına ve dolayısı ile yüksek bakım maliyetine sahip hayvan ırkları üretimde tercih edilmemelidir. Nitekim yurt içi süt talebi arzı karşılayacak düzeyde olmadığı gibi yurt dışı süt talebi de bu arzı karşılayacak nitelikte değildir.