Dünkü yazımızda Türk tarımının ”güçlü” yönlerini ele almıştık. Bugün ise zayıf yönlerini ele alarak, Türk tarımı neden zayıftır, sorusunun cevaplarını bulmaya çalışacağız.Kaynak olarak da 3. Milli tarım şurası kararlarına dayanacağız.
Türk tarımının sektör olarak aşağıda yer alan “zayıf” lık özellikleri üreticiden, aile miras hukukundan, Türk tarımının yapısal özelliklerinden ve devletin ve özel olarak Türk Ticaret Kanunu mevcut mevzuatından kaynaklanmaktadır.
Ürün pazarlamasında üretici örgütlerinin aktif rol alamaması,
Tarım arazilerin çok parçalı ve dağınık olması,
Tarım arazilerinin alım-satımıyla ilgili bir ofis bulunmaması,
İskân ve diğer taleplerle tarım arazilerinin yapılaşma baskısı altında kalması,
Tarımsal üretim için uygun olmasına rağmen bazı bölgelerde tarım alanlarının tarımsal faaliyetlerde kullanılmaması (arazilerin boş kalması), Tarımsal üretimde rekabet gücünün düşüklüğü,
Kurumsal anlamda tarım arazisi kullanımı konusunda yetki karmaşasının olması.
Tarımsal üretimden elde edilen gelirin diğer sektörlere oranla daha az olması,
Tarımsal üretimde yaşanan hastalık ve zararlılar,
Tarımsal üretimde etkin olmayan kaynak kullanımı,
Tarıma dayalı sanayinin kurulmasında toprak ve su kaynaklarının sürdürülebilir kullanımı hususunun tam olarak gözetilmemesi,
Artan amaç dışı arazi kullanım talepleri
Yukarıda saydığımız maddeler içerisinde en önemlilerinden birisi “pazarlama sorunu” dur.
” Türkiye’de etkin işleyen bir tarımsal pazarlama sistemi bulunmamaktadır. Bunun sonucu olarak fiyat mekanizmasının nasıl oluştuğu devlet mekanizması yeterince bilmemekte ve oluşan fiyatların etkisi de ancak enflasyon yönüyle ölçülebilmektedir. Enflasyon rakamları üzerinden yapılan değerlendirmeler de tartışmaların başka alanlara kaymasına neden olmakta, sağlıklı sonuçlara ulaşılamamaktadır.”
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.