1999 seçimleri öncesinde PKK elebaşısı Abdullah Öcalan yakalanarak yargılanmış ve tutuklanmıştır.
DSP-HHP-ANAP iktidarı ekonomik krizlerle boğuşurken Marmara’da iki büyük çaplı depremin ekonomide açtığı yaranın telafisi ile uğraşmak zorunda kaldı. Ekonomik krizin doktoru olarak getirilen Kemal Derviş’in, Ecevit’in ağır hastalığından yararlanarak DSP’’den bir parti daha çıkarması siyasi istikrarı tamamen bozdu.
Koalisyon hükümetinin ekonomik tedbirlerinin yerli yerine oturmasına, meyvesinin hasat edilmesine fırsat vermeden MHP lideri Devlet Bahçeli’nin, artık koalisyonun devamının imkânsız olduğu gerekçesi ile 3 Kasım 2002’de seçim kararı alması yeni bir parti olan Ak Parti için bulunmaz bir fırsat haline geldi.
MHP, Öcalan’ın niçin idam edilemediğini, koalisyonun nasıl bozulduğunu, ekonomik krizin nedenlerini anlatmaktan aciz kalınca yepyeni bir siyasi tablo ortaya çıktı. 3 Kasım 2002 tarihinde yapılan Milletvekili Genel Seçimlerinde,
Partiler Milletvekili Sayısı Oy Oranı
Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) 363 34,3
Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) 178 19,4
Doğru Yol Partisi (DYP) - 9,5
Milliyetçi Hareket Partisi (MHP) - 8,4
Demokratik Sol Parti (DSP) - 1,2
Anavatan Partisi (ANAP) - 5,1
Saadet Partisi (SP) - 2,5
2002 seçimlerinde Aydın’da ise ortaya çıkan siyasi sonuç şu şekilde idi:
Parti Oy sayısı Oranı (%)
AK PARTİ: 89 713 18,27
ANAP:27 866 5,67
CHP: 101 830 20,73
DSP: 6 988 5,01
DYP : 97 232 19,8
MHP: 58.815. 11,98
Şeklinde bir sonuç ortaya çıktı.
1995 milletvekili seçimlerinin iktidar ortağı RP kapatılmış, yerine kurulan Saadet Partisi,1999 seçimlerinin koalisyon ortakları DSP, MHP VE ANAP % 10’luk ülke barajının altında oy alırken, 1999 seçimlerinde baraj altında kalan CHP ise ana muhalefet partisi konumuna yükselmişti.
Sonraki seçimlerde DSP ve ANAP seçimlerin etkisiz partisi durumuna düşerken, Saadet Partisi, kadroları ile büyük oranda AK Parti içinde yer almıştır. İdeolojik olarak siyasi yelpazede kendine yer bulamazken, milletvekili seçimlerinde yüzde 3 oy oranının altında oy toplayabilmiştir.
MHP ise liderinin kararlarının, halkla iletişim eksikliğinin, sosyal particilikten uzak anlayışın, medya sahibi olamayışı ve medyada yeterince yer alamayışının, bedelini bir dönem meclis dışında kalarak yaşamıştır.
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.