7 Haziran 2015 milletvekili seçimleri ile 1 Kasım 2015 milletvekili seçimleri arasında yaşanan dönem, hem seçmen siyasi davranışları, hem partilerin politik doğru ve yanlışlarının irdelenmesi hem de siyaset sosyolojisi açısından müstesna ve çok iyi analiz edilmesi gereken bir süreç olarak hatırlanacak.
7 Haziran milletvekili seçimlerine her partinin hazırlanma süresi yeterli idi. Hazırlık dönemi partiler için seçim süresince izlenecek strateji, seçim vaatleri, hükümet programlarını açıklamak bakımından önemli bir dönemdi.
Adalet ve Kalkınma Partisi, doğal genel başkanı Cumhurbaşkanı Sayın Recep Tayyip Erdoğan’sız, Başbakan Ahmet Davutoğlu liderliğinde, parti tüzüğü gereği 2002 yılından beri parti ve hükümetlerin en kilit noktalarında yer alan “ağır topları” ndan mahrum olarak yeni isimlerle seçimlere katıldı. Başta Cumhuriyet Halk Partisi olmak üzere muhalefet partilerinin seçim propagandalarını halkın ekonomik sıkıntılarını çözüm temeline oturtmaları, Adalet ve Kalkınma Partisi sözcülerinin ise bu vaatlere karşı çıkmaları sonuçta etkili olan ölçütlerden birisi idi. Tek başına iktidar beklentisinde olan Adalet ve Kalkınma Partisi, % 40,87 0y oranı ile 258 milletvekili çıkarabildi.
Cumhuriyet Halk Partisi ise doğal oy sınırı doruklarına doğru son tırmanışını yapmak üzere, her seçimde olduğu gibi “ön seçim” usulü ile adaylarını belirleyerek teşkilatlarının temayülleri doğrultusunda ve Genel Başkan Sayın Kemal Kılıçdaroğlu’nun kontenjan haklarını kullanarak ekonomik vaatlerle seçime girdi.
Milliyetçi Hareket Partisi, sürprizlere yer olmayacak şekilde, parti içi dinamiklerin olağan etkileri altında merkez yoklaması ile belirledikleri adaylarla ve sadece yerel olarak ve sınırlı sayıda “vitrin “ adayla etkili olmaya çalıştı. Milliyetçi Hareket Partisi, seçim propagandasının ana eksenini “terör”, kollarını ise ekonomik ve sosyal sorunları, eksene eklemleyerek bir propaganda bütünü oluşturmaya çalıştı.
Daha önceki milletvekili seçimlerine “bağımsız” adaylarla, doğu ve güneydoğu Anadolu partisi olarak giren ve kendisini Kürt halkının temsilcisi olarak betimleyen Halkların Demokrasi Partisi ,”Türkiyelileşme” imajı ile milletvekili aday kadrosunu PKK ‘nın izin verdiği partili adayları ve bunun yanında bazı Marksist kökenden gelen, marjinal sol tandanslı Türk adaylarla listesini süsleyerek seçimlere katıldı.
Cumhurbaşkanı Sayın Recep Tayyip Erdoğan’ın devlet içerikli “açılış” tören ve mitingleri düzenlemesi, muhalefet partilerince “seçim adaletsizliği” olarak adlandırılırken, Cumhurbaşkanı’nın “yasal sınırları”, ”tarafsızlığı” ve sarayı seçim boyunca tartışma konusu oldu. Cumhurbaşkanı Sayın Recep Tayyip Erdoğan’ın meydanlara çıkmasının Adalet ve Kalkınma Partisi’ne yarar veya zarar getirdiğinin yanı sıra, Adalet ve Kalkınma Partisi’ne karşı toplumsal bir öfkenin doğup doğmadığı da tartışıldı.
Cumhuriyet Halk Partisi’nin propaganda söylemini ve hükümet programını halkın ekonomik ihtiyaç ve özlemleri üzerine kurması partinin oylarında belirgin bir artış sağlamasına rağmen bir önceki milletvekili seçimine göre hem milletvekili sayısında hem oy sayısında hem de oy oranında çok küçük rakamlar halinde değişiklerin olması, hükümet senaryolarının gürültüsü arasında, başarı veya başarısızlık tartışmalarının “güme” gitmesine neden oldu.
7 Haziran 2015 milletvekili seçimleri Milliyetçi Hareket Partisi açısından yüzde 13’lük bir oy artışı ve 17 milletvekili fazlalığı ile “zafer” kabul edilip, teşkilatlara ve Milliyetçi Hareket Partisi rehavet duygusunun çökmesine yol açtı.
7 Haziran 2015 seçimleri sürecinde, Halkların Demokratik Partisi, Genel Başkanı Selahattin Demirtaş’ın yumuşak ve yapıcı söylemi ile bir kısım medyanın, kendisini “cilalaması” ,buna ek olarak da Adalet ve Kalkınma Partisi ve Cumhurbaşkanı Sayın Recep Tayyip Erdoğan’a karşı duyulan yüksek orandaki toplumsal öfkeyi değerlendirerek, neredeyse bütün Kürt oylarını toplarken, batıdan yukarıda belirttiğimiz öfke unsurundan dolayı, daha önce Cumhuriyet Halk Partisi’ne verilmiş olan bazı oyları da hanesine yazarak umulmadık bir başarı elde etti.
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.