2019 YILINDA TÜRK TARIMINA GENEL BAKIŞ-1

2019 yılının sona erdiği,2020’nin eşiğine adım attığımız şu günlerde geriye dönüp 2019’a göz attığımızda ekonomide yer alan sektörler içerisinde en mutsuz olan kesimin Tarım Sekötrü ve dolayısı iel Türk çiftçisi olduğunu görmekteyiz.

Bunun da başlıca nedenlerini sıralayacak olursak;

1-Türk tarım ürünlerinin üretici elinde iken hiçbir ekonomik teori ve yasaya uymadan en düşük fiyatlarla aracının eline geçmesini temin eden pazarlama sistemi;

2-Türk çifçisinin rakip ülkelerle rekabetini sağlamaya yönlik tarımsal desteklerin yetersiz, istikrarsız ve zamansız ödenmesi;

3-Tarımsal girdi fiyatlarında ana kalemlerin(Mazot, elektrik, zirai ilaç, kimyevi gübre,makine-ekipman) fiyatlarının önelenemez yükselişi;

4-Türk tarımının ve Türkiye doğasının en önemli unsurları olan su ve toprağın diğer sektörlerin çıkarları uğruna feda edilmekte olması;

5-Pazarlama modeli “Aracısız model”, üreticinin korunması “sözleşmeli üretim”, sürdürülebilir gıda üretimi, vd. konuları ve ana sorunları kapsayan kalıcı ve planlanmış bir “Tarım yasası” nın olmaması;

6-Ttarımın devlet ayağında farklı bakanlıkların yer alması ve bakanlıklar arası işbirliğinden ve amaçlara ulaşmaktan uzak yetki dağılımı ve uyumsuzluk;

7-“Üretici örgütlenmesi” nin diğer sektör temsilcilerince devlete ve bürokrasiye “tehlike “ olarak sunulması, sonucunda da örgütlenmeye “koopretif ve üretici birlikleri” nin desteklerinin diğer sektörlerin izin verdiği oranda güdük ve etkisiz bir anlayışla ele alınması ve desteklenmesi;

8-Ekonomik ve makro bütçe hesaplarından dolayı tarımın aciliyeti olan toprak reformu, tarımsal varlıklarda miras hukuku “5403 sayılı yasa” gibi konuların yavaş ilerlemesi ve gereken fonların ayrılmaması ve planlamanın ve işlerin yavaşlaması;

9-Toprak, su, orman, deniz gibi ana zenginliklerin geliştirilmesi ve gelire dönüştürülmesinde toplumcu değil özel sektörcü bir anlayışın hâkim olması; gelir ve varlığın tabana yayılamaması;

10-Üretici eğitiminin yeterince sağlanamaması, üreticinin çağdaş üretim teknikleri ve teknolojileri ile buluşturulamaması ve bunun için gerekli finans desteğinin sağlanamaması.

Bunun gibi daha pek çok çözülememiş ana sorunları daha ayrıntılı ve alt maddeler halinde sıralamamız mümkündür. Ancak sorunların kaynağında yukarıda sıraladığımı on made bulunmaktadır.

Üretici 2019 yılında mutlu değildi.

Gerekçesi de uygulanan yanlış tarım politikaları veya politikasızlıklarıdır.

Devletin ütopik ve skolastik-çağdışı kalmış-serbest piyasa ekonomisi kavramı- ardına saklanarak öz evlat muamelesi gören ,başta enerji,maden,inşaat gibi sektörlerin kendileri lehine çıkarılan ve “üstün” nitelikli ve etkili yasalarla baskın özelliklerini bürokrasi ve politikacılar üzerinde uygulamaları sonucu tarımın öksüz ve sahipsiz kalmasına yol açmıştır.Üreticinin ümitleri 2020 yılına taşınmıştır.