Herkes Neredeyse Oradan Başlar

Dünyaya geldiysek boş ve boşuna gelmiş olamayız, bir görevimiz vardır mutlaka. Hakkını vermek, hakkını almak, yararlanmak, yarar sağlamak, sorumlu olmak, iş görmek, mutlu olmak, üretmek, etkilemek ve etkilenmek için dünyaya geldiğimize inanırım.

Bu şu demektir; her birimizin kendi öyküsü vardır dünyaya gelirken beraberinde getirdiği.

Bir çocuk okula da boş ve boşuna başlamaz bence. Çocuk dünyaya merhaba dediği andan okula başlayıncaya kadar geçen sürede de boş durmaz, gücüne güç katar. Yani; her çocuk, okuluna ne sıfır ne de eksi noktadan başlar, neredeyse oradan başlar ve durmaz da kendi hızında yoluna devam eder, yolunu kesen olmazsa yani.

Bütün çocuklar mutlaka bir şeyleri bilerek ve çok şeyi bilme merakı ve arzusuyla okula başlarlar.

Motivasyonumuz çocuğun ne bilmediğine

odaklanmak yerine, ne bildiğini, ne düşündüğünü ve nasıl böyle düşündüğünü anlamaya çalışmak olmalıdır.

Bu durumda, çocukların okula başladıklarında henüz bir şey bilmediklerini düşünerek, hepsinin aynı özgeçmişe sahip olduklarını varsaymak, hepsine eşit davranarak her çocuk için aynı noktadan başlamaya karar vermek, bazı çocuklar için haksızlık olacaktır.

Çocuk neredeyse, tam da oradan başlamak en doğrusudur.

Okul, çocuğun içinde ne varsa onu ortaya çıkarıp, gelişeceği, kendini ve dünyayı keşfedeceği, etkileyeceği, etkileneceği, eğlenceli bir yer olmalıdır.

Çocuklar okula koşa koşa gelmeliler, okuldan koşarak uzaklaşmamalılar.