TEMENNİLER-3

3.Milli Tarım şurası değerlendirme bölümünü okurlarımızın bilgisine kendi görüşümüzü katmadan sunuyoruz.

“• Tarımsal altyapı yatırımlarında işletme bazlı üretim ve yatırım planlaması yapılmasında makro hedefler belirlenmeli ve dikkate alınmalıdır. Birim işletme gelirinin artırılması, bölge ve ülke ekonomisine katkı, ihracatın artırılması, ithalatın azaltılması, kırsal istihdamın artırılması, üretimin artırılması gibi makro hedeflere hizmet eden kamu politikaları birbirinden bağımsız uygulanabilmektedir. Örneğin süt sığırcılığının desteklenmesinde, süt arz açığı bulunmazken işletme gelirini artırmak için işletme yatırımları desteklenerek yüksek maliyetli üretim sistemine geçildi. Bu gibi durumlarda makro hedefin belirlenmesi ve mikro politikaların makro politikaların tamamlayıcısı olacak şekilde bölgesel ve ülkesel amaç dışı kaygılardan uzak olarak geliştirilmesi önemlidir.

• Genç çiftçilerin kırsalda kalabilmesi ve sosyal ihtiyaçlarının karşılanması için Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı ile iş birliği içerisinde kırsal alanın sosyal ve kültürel özelliklerine yönelik davranış biçimi konusunda yönlendirici çalışmalar yapılmalıdır. Gençlerin kırsalda kalmasını sağlayabilecek sosyal ihtiyaçların karşılanabilmesi ve tarımda iş gücü veya girişimci olarak çalıştıkları süre çerçevesinde sosyal güvencelerinin devlet tarafından garanti altına alınmasının yardımcı olabileceği düşünülmektedir. Bu sayede üretim planlamasının gerçekleşmesi için gereken üretici ve iş gücü yerinde (bölgesinde) sağlanmış olacaktır. • Tarım arazilerinin üretim kabiliyetleri belirlenmeli, savaş, doğal afetler vs. olağanüstü haller dışında kamu yararı ilkesi de dâhil olmak üzere tarımsal üretim dışına hiçbir gerekçeyle çıkarılmamalı ve bu durum anayasada korunma altına alınmalıdır.

• Tarıma dayalı sanayi işletmeciliği oluşturulan üretim planlarına ve üretim bölgelerine göre yurt içi ve yurt dışı rekabet gücü oluşturabilecek düzeyde yönlendirilmelidir. Örgütlenme modelleri ürün gruplarına göre yapılmalı ve ürün ihtisas kooperatifleri ile işleme ve pazarlamada koordineli çalışmalıdırlar. Bu kapsamda ihtisas kooperatifleri ile koordineli sözleşmeli üretim olanağı sağlanarak başta yurt dışı olmak üzere tüm pazarlarda ülkesel ürün marka etkinliğinin artırılması sağlanmalıdır.

• Tarım sektöründe iş gücü örgütlenmeleri gerçekleştirilmelidir. Yurt içi ve ihtiyaç duyulduğunda yurt dışından tarımda istihdam edilmek üzere iş gücü temin edilmelidir. Özellikle yurt dışından resmi yollarla seçilerek kırsal iş gücü arz eksiği karşılanması sağlanmalıdır. İş gücü örgütleri hem iş gücünün özlük haklarının korunmasında ve tarım sektörünün çalışılmasının teşvik edilmesini sağlayacak hem de iş gücünün ilgili ürün yetiştiriciliğinde eğitimini üstlenerek iş gücü verimliğinin ve ürün kalitesinin artırılmasını sağlayacaktır.

• Bakanlık bünyesinde ürün izleme ve değerlendirme sistemi geliştirilmeli ve bunda kooperatifler üst düzeyde görev almalıdırlar. Haftalık, aylık fiyat takipleri yapılmalı ve fiyat değişimlerinin gerekçelerine zamanında müdahale edilmelidir. Tedarik zincirinde bulunan tüm aktörlerin katma değer analizi gerçekleştirilmeli ve kooperatif destekli çalışmalar yapılmalıdır.

• Üretim bölgelerinin ve yetiştirilmesi planlanan ürünlerin özellikleri dikkate alınarak yüksek teknolojili üretim sistemleri kullanılmalıdır. Bu teknoloji ürün ihtisas kooperatifleri aracılığı ile sağlanmalı ve kaynakların etkin kullanımı ile en düşük masraflı üretim düzeyi hedeflenmelidir.

• İhtisas Kooperatifleri Merkez Birliği TARSİM Yönetim Kurulunda en az bir üye ile temsil edilmelidir. Kooperatif üyesi tüm üreticiler için gelir, verim ve bölgesel olarak gerçekleşme olasılığı yüksek olan riskler için tarım sigortası zorunlu olmalıdır.

• Kooperatifler ile üreticiler arasından girdi temini, finansman, teknik bilgi sağlama, ürün alımı ve politika yönlendirmelerine uyma konusunda sözleşme yapılmalı ve üreticinin kooperatif yönlendirmelerine uymaması durumunda yaptırımlar (destek, sübvansiyonlu girdi veya kredi verilememesi, ürün alınmaması vb.) uygulanmalıdır.