AVRUPA BİRLİĞİ’NDE ÜRETİCİ ÖRGÜTLENMESİ

Tarım sektörünün güçlü olması, ekonomiye katkıda bulunması ve etkili olması için örgüt yapısı ve örgütlenme oranı önemlidir.

AB üreticileri belli yapılar altında örgütleyerek ekonomiye katkılarını artırmaları yanında ülke politikalarında da etkili olmalarını sağlamıştır.

AB ‘de üretici Birlikleri ve Kooperatifler çeşitli ülkelerde farklı biçimlerde oluşturulmuştur.

“Bazı ülkelerde ulusal, bölgesel ve yerel düzeyde örgütlenen bu birlikler, bazı ülkelerde siyası partilerin yan grupları gibi çalışmaktadır.

Ayrıca, federal yapının özelliği olarak kendi içinde dikey birleşmesini tamamlamış, ama farklı siyasi ve dini yaklaşımlar içinde olan kişilerin katıldığı ve birbirinden bağımsız çalışan birlikler yanında, bazı dernek yapılarında olduğu gibi, genç çiftçilerin ayrı bir birlikte, belli bir yaşın üstündekilerin farklı birlikte bir araya geldiği birlikler de sözkonusudur.”

“Aynı ülke içinde olsalar bile, birbirinden bu kadar farlı özellikler gösteren bu birliklerin çoğu zaman birbirleri ile ilişkileri kopuktur ve rekabet halindedirler. “

Ancak AB’de üreticilerin ortak özellikleri arasında en öne çıkanları birlik bilini ile ortak çıkarların korunacağı kanaatidir.

AB’de hakim olan görüş, ve uygulama “üretici kontrollü olmaları, ekonomik geçerlilikleri ve ticari faaliyetlerle yakın bir ilişki içinde olmaları, sürdürülebilir ve etkili biçimde hareket etme kabiliyetlerinin bulunması ile tanımlanırlar. “

AB üretici örgütlenmelerinde her ürün grubu ayrı bir kooperatif ve birlik altında toplanarak standart üretim,sağlıklı pazarlama,planlama ilkeleri çerçevesinde disiplinli ve yasa ve geleneklere bağlı biçimde varlıklarını sürdürmektedir.

Sayısal olarak ele alındığında her ülkede farklı kooperatif ve birlik varlığını sürdürmektedir.

“Üretici örgütlerinin ülkelere göre dağılımları oldukça farklıdır. Belçika, Danimarka, Avusturya, Finlandiya ve İsveç’te 10’dan az üretici örgütü mevcutken, Yunanistan, İspanya, Fransa, İtalya’da 100’den fazla üretici örgütü bulunmaktadır.”