Türk tarım poltikalarının temelinde siyasi tercihler yatmaktadır.Hükümetler,bürokrasi ve bakanlar tarım poltikalarını oluştururken öncelikle uzun vadeli plan ve hedeflere göre değil günü birlik ekonomik ve politik kaygılara ve gelişmelere göre tarım politikalarını ortaya koymaya çalışmaktadırlar.
Pek çok politikacı ise tercihlerini yaparken sektörlerin gücüne ve baskı dinamizmine göre hareket etmektedir.
Bazı dönemler hariç olmak üzere hükümetler ve bakanlar tercihlerini sanayici,iş insanı,enerji-maden sektörü ,inşaat alanında faaliyet gösteren kiş,kuruluş,şirket ve sektörlerden yana kullanmakta olup daha dağınık ve sayıca daha fazla olan üretici ve esnaf kesimini ihmal etmektedirler.
Çünkü esnaf ve üretici kesim politik tercihlerini tek bir siyasal örgüte yönlendirememektedirler.
Tarım politikalarının amaçları, ülkeden ülkeye değişirken genellikle ülkelerin gelişmişlik düzeylerine, ekonomik ve siyasi tercihlerine bağlı olarak değişebilmekle beraber, bu politikaların genel amaçları“ toplumsal içerikli olmaktadır.
Batıda tarım poltitikaları ortaya konurken öncelik toplumda ve sektörler arasında bir barış ve uyumun tesisinde yatarken,üreticilere adil ve refah içeren bir yaşam düzeyi sağlamak bunun yanında daha geniş bir nüfustan oluşan tüketicilere de uygun fiyatlayeterli gıda teminini sağlayacak şeklinde politiklar oluşturulmaktadır.
Ancak üretici kesime “sus payı” niteliğinde, “derde derman” olamayacak,”bir parmak bal” sunulmaktadır.
Genelde ise dünya yüzeyinde tarımsal üretimde yoğunlaşmış tüm ülkeler tarım politikalarını sürekli hale getirmek için bazı araçları sosyal ve ekonomik hayatın içine yerleştirmişlerdir.
Tarım politikalarını oluşturmak için bazı araçlar kullanılmaktadır. Bunar ülkeden ülkeye değişse de amaçları bakımından ortak özellikler taşımaktadır.
Bunlar;
*-Tarım kesiminin üretim maliyetlerini azaltmaya yönelik ve devlet bütçesi kaynaklı “desteklemeler”.
*-Üreticilerin üretim msaraflarını azaltmayı amaçlayan dolaylı gelir destekleri ki bunlar içinde kredilendirmeyi ilk sıraya koymak gerekir.
*-Doğrudan gelir destekleri ki üreticileri doğal afetlerden korumayı hedefler,
*-Son olarak da Pazar fiyat desteğidir.
Ancal ülkemizde bu araçlar daha çok “günü kurtarmak” amaçlı olduğu için uzun vadede tarımın verimliliği ve sürdürülebilmesi için bir anlam ifade etmemektedir.
Olması gereken ise sağlam bir planlama ve gerçekçi desteklemelerdir.Hem de tarıma hor bakan diğer sektörlerin baskı ve tehditlerine rağmen.
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.