TARIMSAL İHRACAT DURUMUMUZ

Tarımsal ihracat Türk çiftçisini iki aşıdan ilgilendirmektedir:

1-İhracat iç piyasa fiyatlarında bir düzenleme aracı olduğu için;

2-Uzun vadede tarımın sürdürülebilmesi için bir gereklilik olduğundan

Tarımsal ihracatımızı tarım ürünleri çeşitliliği açısından ele aldığımızda,

“ihracatında meyve ve sebzeler yaklaşık yüzde 45’lik bir pay ile ilk sırada yer alırken, ikinci sırada hububat ve ürünleri gelmektedir. İthalatta ise hububat ve ürünleri ilk, yağlı tohumlar ikinci sırada yer almaktadır.

İhracatı en hızlı artan kalem un ve değirmencilik ürünleri olurken ithalatı en hızlı artan ürünler ise yağlı tohumlar ve meyvelerdir.

Dış ticareti hızlı artan yağlı tohumlar, un ve değirmencilik ürünlerinde Türkiye’nin net dış ticaret fazlası verebilmesi ve bunu koruyabilmesi için ham ürünleri ithal ederek ve bunları katma değerli işlenmiş ürünlere dönüştüren gıda ve içecek imalatı sektörünü geliştirerek ihracatını çok daha hızlı artırması gerekli görülmektedir.

Türkiye, tarım ve gıda ürünlerinin uluslararası ticaretinde aşağıdaki ilkeleri takip etmelidir:

• Ham ürünler yerine katma değeri yüksek işlenmiş ürünlerin ihracatına ağırlık verilmelidir.

• İyi ve organik tarım uygulamaları yaygınlaştırılarak geleneksel tarım ürünlerinde imaj ve marka oluşturulmalıdır.

• Uluslararası piyasa çeşitliliği ve büyüklüğü artırılmalıdır.

• Üretim ve işlemede ve dolayısıyla ihracat ürünlerinde kalite standartları yükseltilmelidir.

• İç ve dış piyasalarda pazar altyapısı oluşturulmalı ve devamlılığı sağlanmalıdır.

• Tarımsal üretim çeşitliliği, gelişmiş gıda ve içecek imalat sanayii, gıda ithalatı yüksek olan ülkelere yakınlık avantajları kullanılarak daha rekabetçi olunmalıdır. Temel stratejik gıdalarda kendine yeterlilik bir güvenlik meselesi olsa da tarımsal ürünler ihracat ve ithalatında bu anlayışı tüm ürünlere yaymak yerine mukayeseli üstünlüğün olduğu ürünlerin üretim ve ticaretine ağırlık verilmesi gereklidir.”

Kaynak:SETA, TÜRKİYE TARIMINA YENİDEN BAKIŞ.