‘ÜÇ NAL’A GELEN DÖRT NAL’A GİDER’

(Rakı şiirin sıvı halidir.)

Şinasi Beray, 1946 yılında, babasından kalma evin alt katındaki ahırı temizleyip meyhaneye çevirir. Ahırdan bozma olduğu için adını ‘ÜÇ NAL MEYHANESİ’ koyar. Kapısı da kovboy filmlerindeki gibi kanatlıdır.

Mekanın müdavimleri, Ankara lisesinden sınıf arkadaşı Orhan Veli, Cahit Sıtkı Tarancı, Melih Cevdet Anday, Sebahattin Eyüboğlu, Can Yücel gibi Türk edebiyatının dev isimleridir. Karikatürist Ratip Tahir Burak, veresiye defterine bir karikatür çizer ve üzerine, ‘İş dördüncü nalla bir ata kaldı, bir de meydana’ yazar.

Bunu gören Orhan Veli, hemen altına ÜÇ NAL’A gelen, dört nala gider’ diye ekler.

Şair Orhan Veli, 10 Kasım 1950 günü Üç Nal meyhanesinden çıkar, giderken belediyenin açmış olduğu bir çukura düşer ancak bu olayı önemsemez ve İstanbul'a döner. 14 Kasım'da bir arkadaşın evinde öğle yemeği yerken fenalaşır. Cerrahpaşa Hastanesinde yanlış teşhisle ‘Alkol zehirlenmesi’ tedavisi uygulanır. Gece yarısına doğru öldüğünde henüz 36 yaşındadır.

15 Kasım günü çıkan gazetelerde ve Ankara İstanbul radyolarının yanı sıra BBC, Amerika'nın Sesi, Paris ve Roma radyolarında da aynı anda şair Orhan Veli'nin ‘Alkol Zehirlenmesinden’ öldüğü tüm dünyaya duyurulur.

İstanbul Savcı Yardımcısı Cahit Türesel bu ölüm nedenini şüpheli bulup otopsi yaptırır. Otopside ölüm nedeninin alkol zehirlenmesi değil ‘Beyin Kanaması’ olduğu saptanır. Bu kanama da Ankara'da dört gün önce belediye çukuruna düştüğünde başına çarpmasından kaynaklıdır.

Cebinden 30 kuruş para ile birlikte bir şiir çıkar;

İstanbul'dan ayva da gelir, nar gelir,

Döndüm baktım, bir edalı yar gelir

Gelir desen dar gelir

Günaşırı alacaklılar gelir.

Anam anam,

Dayanamam,

 Bu iş bana zor gelir.’

 Naaşı, ‘Tarifsiz kederler içinde\ Rumeli Hisarı'nda oturmuş\ bir fakir Orhan Veli’ olarak, Tevfik Fikret'in, Ahmet Hamdi Tanpınar, Tezer Özlü ve Atilla İlhan'ın da yattığı Rumeli Hisarı'ndaki Aşiyan Mezarlığı’na defnedilir. Mezarı için bir yardım kampanyası açılır. Mezar projesini ‘Hayatının en acı projesi’ olarak Abidin Dino çizer. Mimar Nevzat Kemal uygular. Pembe renkli mezar taşını da Profesör Emin Barın yazar;

ORHAN VELİ

1914-1950

*********

‘Uzanıp yatırıvermiş, sere serpe;

Entarisi sıyrılmış hafiften…

Olmaz ki!

Böyle de yatılmaz ki!...’

**********

‘Beni bu güzel havalar mahvetti…’

**********

‘İstanbul'u dinliyorum gözlerim kapalı…’

**********

‘Gün olur, alır başımı giderim,

Denizden yeni çıkmış ağların kokusunda

Şu ada senin, bu ada benim,

Yelkovan kuşlarının peşi sıra…’

**********

‘Bir de rakı şişesinde balık olsam’

**********

‘Bedava yaşıyoruz, bedava;

Hava bedava, bulut bedava;

Dere tepe bedava;

Yağmur çamur bedava…’

**********

 ‘Ne atom bombası

Ne Londra Konferansı

Bir elinde cımbız,

Bir elinde ayna;

Umurunda mı Dünya…’

**********

‘Neler yapmadık şu vatan için!

Kimimiz öldük;

Kimimiz nutuk söyledik…’

**********

‘Ağlasam sesimi duyar mısınız;

Mısralarımda;

Dokunabilir misiniz,

Gözyaşlarıma, ellerinizle…?’

**********

‘Çok genç yaşta, henüz hayatının baharında ölen büyük şairimizi ölümünün 71. yılında rahmetle anıyorum.

MEKANI CENNET OLSUN

Beyaz peynire,

Hüzünlendiren Neyzen’e,

Yakup'a, Refik ‘e, Arap Şükrü’ye,

Can eriğe, beyaz leblebiye,

Dönülmez akşamlara,

Işıldayan mehtaplara,

Uçuşan martılara,

Veysellere, aşıklara,

Asaflara,

Sahaflara,

Velilere Orhanlara,

Uzakta kalanlara

Yakında bulunanlara,

Olmazı olduranlara, gözleri dolduranlara,

Ulu çınarlara,

Dev nazımlara,

İnce kıyım salataya, ince uzun Galata’ya

İki ‘T’ li Atilla'ya,

Tek ‘Y’ li Süreyya' ya,

Özleyip gelenlere,

Sabırla bekleyenlere,

Çok sevenlere,

Çok sevilenlere,

Kaçan gemilere,

Batan güneşlere,

Boğaz’a

Kavuna,

Kebaba,

Kordon boyuna

Anlara, anılara,

Anlayana, anlatana,

Konuşmadan anlaşana,

Geride kalan yıllara,

Yüz yıllara,

Beş yüz yıla,

Beş yüz yıldır hep yeni kalanlara selam olsun…

RAKI ŞİİRİN SIVI HALİDİR…

Hepinize iyi hafta sonları değerli DENGE okurları.