Aydın Büyükşehir Belediye Başkanı Özlem Çerçioğlu’nun, evlat edindiği çocuğun annesini Isparta’da bir pavyona para karşılığı çalıştırılmak üzere göndermesi ve satmasıyla ilgili yazdığımız haberler, köşe yazıları ve yayınladığımız videolara, Çerçioğlu’nun çevresindeki bazı kişiler tarafından seviyesiz hakaret ve küfür dolu açıklamalarla yanıt verilmeye çalışılıyor.
Dayandıkları durum, bir kız çocuğunun hayatıymış.
Kendi rezaletini örtmek için utanmadan, evlat edindiği kız çocuğunu günahlarının taşıyıcısı yapmayı seçmiş.
Doğduğu anda yoksulluğun ve çaresizliğin ağırlığını omuzlayan o masum bedene, şimdi Özlem Çerçioğlu’nun yüz kızartan durumu da yüklenmiş.
Özlem Çerçioğlu, iyi dinle ve aparatlarına da söyle:
Buradaki mesele çocuk meselesi değildir.
Konu, çocuğun topluma kazandırılması hiç değildir.
O çocuk zaten devletimizin şefkatli ve güvenli kolları altındadır, kurumların denetimi altındadır.
Devletimiz, evladımızı en iyi şekilde yetiştirip topluma kazandıracaktır.
Buradaki asıl mesele, Özlem Çerçioğlu’nun, evlat edindiği çocuğun ileride annesi tarafından geri alınmaması için personelleri aracılığıyla, çocuğun annesini Isparta’da bir pavyona satmasıdır.
Bu süreçte hiç kimsenin hiçbir şeyden haberi yoktur.
Çocuğun annesi, pavyonda neden çalıştırıldığından habersizdir.
Kendisinin Özlem Çerçioğlu tarafından kurulan bir tezgâhla pavyona satıldığından da habersizdir.
Hatta çocuğunun Özlem Çerçioğlu’nun yanında olduğundan bile haberi yoktur.
Her şeyin farkında olan, kurguyu yapan, kumpası kuran tek bir kişi vardır: Özlem Çerçioğlu.
Şimdi açıkça soruyorum:
Sen, personellerin aracılığıyla kadını, yabancı kişiler bulup, yarın bir gün senden çocuğunu geri almasın diye Isparta’da bir pavyona sattın mı, satmadın mı?
Bu kadın, pavyonda çalışmaktan bıkıp korkarak Aydın’a geri geldiğinde, yine çalışanların aracılığıyla onu zorla tekrar Isparta’ya gönderdin mi, göndermedin mi?
Aydın’dan gönderdiğin çalışanlar, kadını çalışırken görüntüleyip, fotoğraflarını kuruma teslim etti mi, etmedi mi?
Sen neyin açıklamasını yapıyorsun?
Kadın her çocuğunu görmek istediğinde, devlet kurumunda görevli, yükselme zaafı olan bir personel "Aydın Büyükşehir Belediyesi'ne daire başkanı olarak alacağım" umuduyla anneyi bin bir türlü gerekçeyle oyaladı mı, oyalamadı mı?
Anne çocuğunu görmekte zorlanıyor mu, zorlanmıyor mu?
Sen hangi algıyı yapıyorsun, sen hangi kurgunun peşindesin?
Konunun çocukla ne ilgisi var?
Buradaki mesele, Özlem Çerçioğlu’nun siyasi gücünü, para gücünü ve makam gücünü kullanarak bir anneyi evladından koparması, bir annenin hayatını karartmasıdır.
Sen bir kadın olarak yanında birini alıp pavyona eğlenmeye gitsen, bazı yerlerde bunun bile açıklaması zorken;
sen o anneyi alıp pavyona çalışmaya gönderiyorsun.
Pavyonda çalışmasını sağlamak için aracı kişilere para veriyorsun, "Alın bunu, pavyonda çalıştırın" diyorsun ve bunu da çalışanların aracılığıyla yapıyorsun.
Bir insan bu kadar vicdansız, bu kadar ahlaksız, bu kadar duygusuz olabilir mi?
"Kadınım, anneyim" diye nutuk atarken, bir anneye böylesine bir zulmü nasıl reva görebiliyorsun?
Mevzu budur:
Mevzu çocuk değil, annedir, anneliktir ve insanlıktır.
Ortaya atılan hiçbir iddiaya cevap vermediği gibi, konuyu gündeme getiren tüm gazetecilere, elindeki sahte siteler, troller ve aparatları aracılığıyla hakaret yağdırıyor.
Aklı sıra, gazetecilerin ve gerçeği dile getirenlerin ondan korkacağını sanıyor.
Senden korkan, senin gibi olsun!
Bir anneyi, bir kadını, zavallı bir insanı kendi konforu için pavyona gönderen, o kadını sömüren birinin peşini ömrümün sonuna kadar yazılarımla, sözlerimle, nereye giderse gitsin bırakmam.
Sağır sultan duyana kadar da konuşurum!
Bu rezilliğin üstü örtülene kadar değil, rezilliğin kendisi yok olana kadar yazmaya, anlatmaya devam ederim.
Sözüm olsun:
Bu utancını, tarih de yazsın diye son nefesime kadar anlatacağım.
Ne kurduğun kumpaslar, ne aparatların sesimi bastırabilecek!
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.