Aydın kurtuldu mu?

Aydın’ın düşman işgalinden kurtuluşunun 93. yıldönümüydü, dün. Ülkede yaşanan olumsuz gelişmeler ve şehit haberleri nedeniyle coşkulu bir kutlama olmadı. Sembolik bir törenle Aydın’ın kurtuluşu, anımsandı.

Geride kalan 93 yıllık süreçte, Aydın’ın kurtulamadığı büyük düşmanları da olduğunu düşünüyorum. Bunların başında da Aydın’ı yönetenlerin egosu geliyor. Dalkavukların gazıyla hareket eden ve karar veren yönetici tipleri de bunu takip ediyor.

Şehrin zenginliklerini yedi düvel biliyor. Aydın halkının zengin toprakların fakir bekçisi olduğu da aynı oranda biliniyor. Halkın tok doğması, tembelliği, mücadele gücünden yoksunluğu gibi bir sürü olumsuz özellik de eklenebilir.

Bu şehri gerek seçilerek gerekse atanarak yönetenlere baktığımızda onların durumu daha da acıtıcı. Mesailerinin ve imkanlarının büyük bir bölümü egolarına hizmet etmiş. En büyük kendileri olduğu için şehir adına güç birliklerine sırt çevirmişler.

Dalkavukların gazıyla Aydın’ı yönetmek, Aydın’a yön vermek, kalkınmasını sağlamak, zenginliğine zenginlik katmak yerine aynaya yapışmışlar. “Ayna ayna söyle bana, var mı benden daha büyüğü, güçlüsü” diye kendilerini aldatmışlar.

Fani bedenlerine doğa üstü misyon yüklemişler. Doğa üstü misyona sahip bedenin ve taşıdığı ruhun tatminine giden kaynaklarımız yüzünden Aydın’ımız hak ettiği seviyede gelişememiş, zenginleşememiş.

Bugün durum farklı mı? Ne yazık ki çok iyimser bir tablo ortaya koymak imkansız. Benzer hastalıklar devam ediyor. Şehrin değerlerini, şehrin dostlarını dalkavuklarının ve egolarının kurbanı edenler genelde bu şehirde hüküm sürüyor. Seçilmişleri de, atanmışları da bu şehre ihanet etmeye devam ediyor.

“En önde ben olayım”, “En önce ben geleyim”, “En güçlü benim”, “Herkes haddini ve yerini bilecek” gibi gereksiz kasıntılarla Aydın ve Aydınlı kaybettirilmeye devam ediyor.

93 yıl önce düşman işgalinden kurtulan Aydın’ı, yöneticileri yukarıda örneklendirdiğim hastalıklardan arınmadığı sürece kurtulmuş olarak görmüyorum.