EYLÜL - Tuncer ALTINTAŞ - Aydın Denge Haber

20 Eylül 2019, Cuma

Bugün 20 Eylül Cuma, benim doğum günüm. Yıllar ne de çabucak geçmiş… Bu ayda doğduğum için mi bilmiyorum Eylül benim en çok sevdiğim aydır, İçinde hüzün ve mutluluk barındırır. Bugün aynı zamanda büyük şair ve ozan 70’li yıllarda birlikte olduğum Ruhi Su’nun ölüm yıldönümüdür, Her 20 Eylül de mutluluğu ve hüznü bir arada yaşarım. Hasan Hüseyin Korkmazgil’in şiirini Ahmet Kaya gür sesiyle söylüyordu.

“Dostum, güzel dostum,

Bu ne beter çizgidir bu

Bu ne çıldırtan denge

Yaprak döker bir yanımız

Bir yanımız bahar bahçe”

Benim her 20 Eylül’de bir yanım yaprak döker hüzünlenirim, bir yanım bahar umutlanır mutlu olurum. Güne deniz kıyısından başlanmıyorsa, güneşin altında yatanlar eskisi gibi haşlanmıyorsa göçe hazırlanıyorsa kuşlar, sahile vuran deniz yıldızları tekrar denize atılmıyorsa, ağustos böceği pılısını, pırtısını toplamış gidiyorsa, ve karıncalar azalıyorsa git gide. Yaz bitti demektir. Balkon kapısını açıyorum, berrak ve serin bir ışıkla aydınlanmış rüzgar içeri doluyor. Bu ışıkları da tanırım, bu rüzgarı da. Son baharın ışıkları bunlar: Keskin ve uzak. Eylül’ün şöyle bir değip geçen ilk rüzgarları, içimden geçenleri bir bilseniz yine Eylül geldi mutlu ve hüzünlüyüm. 100 yıl kadar önce ünlü Fransız yazar Andre Maviros son bahar ve yaşlanma ile ilgili düşüncelerini kaleme alırken: “ İlkbaharın yaza, yazın sonbahara geçişi o kadar ağır olur ki, olup bitenler çoğu kez fark edilmez. Sonra soğuk bir sabah karlarla fırtınalarla kış gelir. Ve ondan sonrası bundan sonra yaşayacağınız sürenin yeni ve farklı bir dönem, bir “Yaşlılık dönemi” olduğunda ilk habercisidir. Kısacası, bedeniniz ilkbaharı çoktan bitirmiş, yazın keyfini çıkarıp gününü gün etmiş tam da Eylül’ün huzurlu sessizliği içindeyken o fırtına kışı tetiklemiştir. Kış kapınız da ise fırtına bahanedir. Ya Eylül’deki gönül fırtınaları…

“Kuytu ormanları, tenha bağları

Geziyor mevsimin yorgun rüzgarı

İnce dallar kırık, yapraklar sarı

Geçmiş bu yoldan da, belli son bahar.”

Deniz kıyılarındaki gitar sesleri duyulmuyor da sokak pencerelerinde rüzgarın ıslık sesleri duyuluyorsa. Balkonlardaki ince saz sefaları susmuşsa, kalbi kırık şarkılar eşliğinde yarım kalan sevdaların anonsları başlamışsa. Yapraklar kayık olup havuzlarda yüzüyorsa ve güneş erkenden çekiliyorsa dünyadan Eylül gelmiş demektir. Gözlerde ki tuzun rengi hüzün rengine dönüşmüşse, anızlar yakılmaya başlamışsa, sokaktaki çocuklar okul telaşına düşmüşse, kanımızı kıpırdatmıyorsa şehirler. Ve yine tutsak kalıyorsak trafik denen zulme yaz bitti Eylül geldi demektir. Gözler yorgunluktan kapandıysa, grup vakti çektiğimiz fotoğraflarda kaldıysa, mendil sallıyorsa bize o sıcak anılar ve bir mevsim daha azalmışsa ömrümüzden yaz bitti Eylül geldi demektir. Birazdan yağmurlar, soğuk rüzgarlar başlar. Üşümeye başlar ruhumuzda, pencere önündeki kuşlarımız da! Yüreklerin, vicdanların bile buzlaştığı bir dünyada, içimizi ısıtan güneşten başka neyimiz var ki zaten! Güzel çamlıda yaşayan değerli hocam Mehmet Fikret Ünalan’ın güzel bir şiiriyle bu yazımı sonlandırıyorum:

Hakk’a şükür ediyoruz

Geldik gördük şu dünyayı

Yavaş yavaş gidiyoruz

Övdük yerdik şu dünyayı

Kimi astı, kimi kesti

Kimi yağdı, kimi esti

Çözemedik gitti testi

Bozduk kırdık şu dünyayı

Uyamadık gitti paya

Attan indik kaldık yaya

Yer arayıp çıktık aya

İtiverdik şu dünyayı