Çocuğunuz size rahat vermesin, eline bir kitap alıp paçanızdan, eteğinizden "hadi okuyalım" diye çekiştirsin istiyor musunuz? Ya da aynı kitabı üç bininci kez okumaya diretsin, her okuyuşta ilk kez okuyor gibi aynı sayfanın aynı yerinde kendinden geçercesine kıkırdasın istiyor musunuz? Muhtemelen bir çoğumuz çocuğum yeter ki kitapları aman sevsin de
herşeye razıyım modundayız. Peki bu nasıl mümkün? Bu konuda bence birinci ve en önemli madde; Ebeveynlerin çocuğa örnek olmalarıdır.
Anne baba olarak bir gözden geçirelim kendimizi. Çocuğumuz evde daha çok bizim kitap okurkenki hallerimize tanıklık ediyor mu yoksa televizyon karşısında dizi vs izlerken mi?
Kendi yapmadığımız bir şeyi başkasına yap demek çok anlamsızdır. Çocuğun kendine ait
hissedebileceği, sahiplenebilecegi, istediği zaman alıp karıştırabileceği bir kitaplığı olmalıdır. Kitaplığın ebatı,kalitesi önemli değil küçük bir raf bile onun dünyasında "kitaplarım" algısını oluşturmaya yeter.
Diğer önemli bir madde de çocuğumuza kitabı okurken nasıl okuduğumuzdur. Eğer sıradan ve sadece elinizdeki kitabı hemen bitirmek için okuyorsanız muhtemelen çocuğunuz bir sonraki kitap okuyalım mı davetinize koşa koşa gelmeyecektir.
Bazen kitabın anlattıklarından bağımsız, resimlemelerinden hareketle hayallere dalabilirseniz,olaylar hakkında konuşabilirseniz biraz daha ilgi çekici olabilecektir.
Kitap okumak demişken okuma eyleminin sadece kitaplarla sağlanmadığını da öğretmeliyiz çocuklarımıza...Mesela doğa ve insan okumaları... Çocuklarımızla kitaplara mola verdiğimiz zamanlarda yapılabilecek harika bir etkinlik. Yoksa o kadar kitap okuyup yani başındaki insanı anlamaktan uzak, penceresindeki manzaranın ötesini göremeyen bireyin de topluma pek fazla katkısı olmaz. Sevgiyle ve kitap aşkıyla çocuklar yetiştirmek duasıyla....Sevgiler...
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.