Korku bizleri tehlikeden korumak için var olan bir duygudur. Korku sayesinde tehlikeli durumlardan kaçar veya onunla savaşır bu sayede de hayatta kalırız.
0-3 yaş çocuklar önce yabancılardan,ani hareketlerden ve yüksek seslerden korkarlar. 3-6 yaş çocuklarında ise karanlık, hırsız, anne- babadan ayrı kalma,yalnızlık gibi korkular olur. Bu korkular son derece normaldir.
Aileler çocuklarını hoş olmayan duygulardan korumaya çalışırlar. Çocukların korkularını engellemeye, çocuklarını korumaya çalışırlar. Ama bu her zaman işe yaramaz ve bazen de tam ters etki de yaratabilir. Öncelikle çocuk korkuyor diye onları yapmaktan ya da çocuğu sürekli korumaktan vaz geçmek gerekir. Çocukları korktukları şeylerden uzak tutmak bir süre işe yarayabilir. Ama sonrasında korkularını daha da arttırır. Çocuğu korkutan şeyler aile tarafından kaldırıldıkça çocuğun korkusu geçmez. Bu nedenle doğru olan çocuğun kaçınmasına destek olmak değil, onun korkusunu yönetmesini sağlamaktır. Aile onunla duygusunu paylaşıp, işlevsellliğini sürdürmesini sağladıkça korkular zamanla azalacak ya da kaybolacaktır.
Bir korku hayatı felç ettiği, aşırı abartılı tepkilerle kendini gösterdiği zaman fobi adını alır. Fobilerin ardında genelde asansörde kalmak, köpek ısırması gibi travma yaratan olaylar yer alır. Bu gibi durumlarda mutlaka bir uzmana başvurmak gerekir.
Küçük çocukların kendi anne- babalarının da küçükken korkuları olduğunu bilmesi, hatta yetişkinlerin bile korkularının olabileceğini bilmesi onları rahatlatabilir. Bu nedenle kendi korkularınızdan çocuklara bahsedebilirsiniz. Aynı duyguları sizin de yaşadığınızı bilmesi çocuk açısından korkularıyla baş edebilmesine yardımcı olacaktır.
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.