Değer çok anlamlı bir kelime. Kıymet, önem taşımak, bir şeyin önemini belirlemeye yarayan ölçü ve bir şeyin değdiği, ona denk diye düşünülen, kabul edilen karşılık anlamlarına geliyor. Bu hayatta hepimizin değer verdiği insanlar, eşyalar, canlılar vardır.
En çok da çocuklarımıza değer veririz. Aslında değer vermeyi onlara da biz öğretiriz. Birçok şeyi bizden öğrenirler. Değer vermeyi bizden nasıl öğrenirler diye düşünüyor olabilirsiniz. Bu aslında çok basit. Çocuklar gördüklerini yaparlar genelde. Yani en yakınlarındaki kişileri taklit ederler. Bu kişiler de ebeveynleri olur genellikle.
Her anne-baba çocuğuna doğruyu, iyiyi , güzel ahlakı öğretmek ister. Ama biz onlardan istediğimiz davranışları yapıyor muyuz ? Bunu düşünmemiz gerekir. Ebeveynler çocukların yanında farkına varmadan veya çocuk bu anlamaz deyip yanlış cümleler kurabiliyorlar. Çocuklar farkeder, hisseder, anlar. Sonra da aynısını yaparlar. Hayatımızda aslında en değerli varlıklarımız olan çocuklarımıza iyi birer örnek olmalıyız. İnsanların en çabuk harcadıkları şey bazen değer verdikleri olabiliyor. Neden biliyor musunuz? Çünkü egolarımızdan kurtulamıyoruz. Egolarımız uğruna bazen içimizden geçenleri, doğruları söyleyemiyor, bizi gerçekten çok seven insanları dahi kırabiliyoruz. Kendi aramızdaki bu ego yarışına bazen çocuklarımızı da dahil ediyoruz. Bu da en kötüsü olabiliyor. Kendi egolarımız için onları bile yarıştırabiliyoruz. Çocuklarımız bizim hayatımızda ego yarışı için yoklar. Zaten insanların da ego yarışına girmeleri doğru değil. Bir insan yarışacaksa kendisi ile yarışmalı . Her gün bir öncekinden farklı ne yaptım, ne öğrendim diye kendine sormalı.
Çocuklar bizim geleceğimizi, vatanımızı emanet edeceğimiz kişiler. Aslında onlar geleceğe gönderdiğimiz birer mektup. Mektubu nasıl güzel, anlamlı, iyilik ve sevgi dolu yazarsak geleceğimizi de o kadar sağlam, güzel ve iyi bir şekilde inşa edebiliriz.
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.