Evladınızın, yırtık olmasına rağmen aynı kıyafeti giymek istemesinden, aynı çizgi filmi defalarca izlemesinden, aynı kitabı tekrar tekrar size okutmasından çok mu sıkıldınız? Bunlara benzer davranışlar zamanla ebeveynleri çiledem çıkartan durumlara dönüşebiliyor. Çocuğunuz en sevdiği yastığı olmadan uyumamaya, hele sürekli kullandığı bardağı olmadan su içmemeye başladıysa, “Çocuğum bir tuhaf davranmaya başladı, yoksa obsesif mi oldu?” diyerek endişelenebilir, uzmanların kapısını çalabilirsiniz. Ama aslında her takıntı hastalık değildir.
3-5 yaş arasındaki çocuklarda sıklıkla görülen bu davranışlar ebeveynler tarafından huysuzluk, inatçılık ve takıntı olarak görülebiliyor. Çocuklar ise aslında kendi isteklerini, beğenilerini belirtmek için bunları yapıyorlar. Bu yaşlarda çocuklar alışkanlık kazanmaya başladıkları için bazı nesnelere, eşyalara karşı kendilerini yakın hissedebilirler. Bu aslında yetişkinlerin de sık sık yaptığı bir davranıştır; aynı yoldan gitmek, eskise de aynı kıyafetleri giymek, aynı yere tatile gitmek gibi… Çocuklardaki küçük takıntılara hemen teşhiş koyup bir hastalık olarak görmemek gerekir. Ancak çocuk kendine zarar verecek derecede ruhsal bozukluk yaşıyor ve takıntıları hayatını olumsuz etkiliyorsa uzmanlardan yardım alınması gerekebilir. Takıntının sebebine ve takıntılı davranışın boyutuna göre önlem alınması yerinde olacaktır.
Çocuğunuzun beğenilerini ve takıntılı olduğu davranışlarını değiştirmesi için baskı yapmamalı, çocuğunuzla zıtlaşma yaşamamalısınız. Çocuğunuza istediğinin tam tersi bir durumu zoraki kabullendirmek yerine değişikliklere alışmasını sağlamalısınız. “Bu kıyafet de sana çok yakıştı”, “Bununla da uyuyabilirsin”, “Bu kitabı da seveceksin” gibi pozitif cümlelerle çocuğunuzun ilgisini çekebilirsiniz.
Çocuğunuzun küçük takıntılarını kendinize takıntı yapmamalı, bu gibi sorunların çözümünü zamana bırakmalı, krizlere neden olabilecek birçok zıtlaşmanın önüne geçmelisiniz.
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.