Çocukların keşfetmek ve öğrenmek için doğal bir istekleri vardır. Öğrenme çok erken yaşlarda başlayan ve hayat boyu devam eden bir süreçtir. Çocuklar dünyaya geldikleri andan itibaren, daha okula başlamadan çok önce öğrenmek ve keşfetmek için büyük bir istek duyarlar. Etkin bir şekilde çevrelerini keşfederler, iletişim kurmayı öğrenirler ve çevrelerinde gördükleri şeylere dair fikirler oluştururlar.
Erken yaşam tecrübeleri çocuğun okula, öğrenmeye ve kendi becerilerine dair geliştireceği tutumları belirler ve okul başarısını etkiler. Okul öncesi dönemde olumlu yaşantılar deneyimleyen çocuk okula, öğrenmeye ve kendi becerilerine dair olumlu tavırlar, tutumlar geliştirir. Çocuğun erken yaşta olumsuz yaşantılar yaşaması ise onun bütün eğitim yaşamını etkileyecek problemlere neden olabilir. Okul öncesi çağda olumsuz deneyimleri olan çocuğun özgüveninin düşük olduğu, okulda ve okul sonrası yaşamında başarısının düşük olduğu ve davranış problemlerine sahip olduğu gözlemlenmektedir.
Çocuğun sağlıklı bir şekilde büyüyebilmesi, gelişebilmesi ve öğrenmeye karşı olumlu tutumlar geliştirebilmesi için nitelikli bilişsel uyarıcıların, zengin dil etkileşimlerinin, olumlu sosyal ve duygusal tecrübelerin çocuğa sunulduğu ve çocuğun bağımsızlığının desteklendiği bir çevrenin yaratılmasına ihtiyaç vardır. Bu ise ancak sağlıklı bir aile ortamı ve nitelikli bir okul öncesi eğitim ile mümkündür. Okul öncesi eğitim ile farklı sosyal çevrelerden gelen çocuklar için ortak bir eğitim ve yaşam ortamı oluşturulmuş olur. Çocuklar okul öncesinde ilk olarak öz bakım becerilerini, paylaşmayı, kuralları, okulun, sınıfın ve öğretmenin ne anlama geldiğini öğrenir. Böylece ilkokula daha hazırlıklı bir şekilde başlar. Okul öncesi eğitimin kaliteli, nitelikli, veli – öğretmen işbirliği içinde ve destekleyici bir şekilde olması çocuğun ileriki eğitim hayatını ve yaşantısını olumlu yönde etkileyecektir.
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.