Çocuk yetiştirmenin inceliklerinden birisi de onlara her işin nasıl olduğunu anlatmak diye düşünüyorum.
Oysa ki hepimizin ebeveynlik yolculuğunda çocuğumuza ne yapması gerektiğini kumanda ettiğimiz zamanlar sıkça var. Bazı ailelerin bu işi çokça yaptığını da gözlemliyorum. Aslında bu aileleri de zorlayıcı bir durum. İçimizdeki çocuk, kendi çocukluğunda ne yaşadıysa çocuğumuzun varlığını öğrendiğimiz andan itibaren bize sufle vermeye başlıyor. Sanki dünyaya getirdiğimiz muhteşem ve bir o kadar "deneyimsiz" miniğimize her şeyi ÖĞRETME sorumluluğu bize ait gibi hissedebiliyoruz. Oysa durum böyle değil. Böyle durumlarda bir an durdurun kendinizi ve kendinize sorun: "Birisi size sürekli, en ufak hareketiniz için bile bir direktif verse... Her an ne yapacağınızı bir dış ses söylese nasıl olur, nasıl hissedersiniz?" Çocukları kendileri için bağımsız düşünmeye, ilgi alanlarını takip etmeye ve meraklarına ilham veren fikirleri keşfetmeye teşvik ettiğinizde bağımsız hareket eden, ayakları yere basan, özgüvenli bireyler olmalarına destek oluyorsunuz. Düşünme süreçlerinde onlara rehberlik etmek, zihin esnekliği kazanmalarını sağlamaya çalışmak, ne yapacaklarını söylemekten, her hareketlerini kontrol etmekten çok daha faydalıdır. Bırakalım biraz da çocuklar kendileri keşfetsinler hayatı. Kendisi keşfeden çocuk daha mutlu ve içsel olarak daha motivasyonu yüksek bir çocuk olur.
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.