Değerli okurum, yaklaşık 3 aydır kanserle mücadele eden canım annem Ferah Üşenmez adına yazıyorum bu satırları.
Bu hastalıkla yaşarken şunu iyi öğrendim ki insanın evlatlarına, ailesine ,değerli bir eşe ve de akrabalarına çok ama çok ihtiyacı varmış. Bu saydıklarım tabii ki kan bağı olanlar...
Peki, ya olmayan, yani seni bu hastalığa kadar hiç tanımayan ama belki de bir mucize gibi hayat ısığın olan doktorlar, hemşireler ve diğer hastane çalışanları... Ya onlar olamasaydı. Benim gibi onlarca, yüzlerce kanser tedavisi gören insanın hali nasıl olurdu kim bilir?
Evet, burası bir hastane neticede. Evinde olduğun gibi hayallere dalıp renk cümbüşünde bir ömür süremiyorsun. Renkler emrine amade değil. Hastanenin soğuk renkleri mevcut her yerde. Moralinin üst seviyede olması gereken bir zamandasın. Şartlar çetin yol uzun.
Ama biliyorum ki burada masallara konu olacak onca güzel insan var. Ben onları tanıdım. Kiminin adını 'beyaz melek' koydum kiminin adını 'prenses'. Onları her gördüğümde umudumu biraz daha tazeledim, yaşamayı bir kat daha fazla sevdim. Üzerinde konuşulan her neyse Pet, Mr, Btg kendimi önce Allah'a sonra onlara emanet ederek sorgusuzca riayet ettim. Ve sonuçta şükürler olsun ki aydınlığa uyandım. Her gecen gün daha güzel günlerin duası ve ümidiyle yaşadım, yaşıyorum.
Şimdi bu değerli insanlara buradan sizlerin huzurunda bir kez daha teşekkür etmek istiyorum.
Sanatoryum Hastanesi 3. Göğüs Servisi hocalarına, uzmanlarına, asistanlarına özellikle kemoterapi ve radyoterapideki renkli meleklere beni sıcak yüreklerinde güler yüzünde taşıyan tüm çalışanlarına, Ege'den Aydın'dan aydınlık günlerin hatırına selamlar olsun. Sizleri tanıdığım için çok mutluyum. Özverili, candan çalışmalarınızın sürmesi temennisiyle saygılar sunarım.
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.