Hayatımızda amaç haline getirdiğimiz şeyleri bir düşünelim. Çok para kazanmak, iyi bir fiziğe sahip olmak, çok başarılı olmak...
Bazen bir şeyi çaba haline getirdiğimizde kendimizi unutup tamamen o çabaya odaklanarak yaşamaya çalışırız. O çaba artık o kadar bizim dışımızda bir şey olur ki çaba sarf ettiğimiz seyin kendimizle bağlantısını unutup sırf onu başarmak için devam ederiz.
Bisiklete binmeyi yeni yeni öğrenen bir çocuğu düşünelim. Uzakta gördüğü büyük bir taşı görüp 'Bu taşa takılmamalıyım!' diye kendine sürekli söylediğini. Bunu o kadar düşünür ve amaç haline getirir ki o taşa kadar olan yolun engellerini gözden kaçırıverir. Bu yüzden takılıp düşme ihtimali belki de daha da çoğalır.
Bazen çok para kazandığınızda ya da çok iyi bir fiziğe sahip olduğunuzda o kadar da mutlu hissetmediğinizi fark edersiniz. Tahmin ettiğiniz gibi olmaz.
Süreci unutmak kendinden kopmaktır. Süreçte aldığımız yolu unutmadan ilerlediğimizde kendi içimizde çatışmalar yaratmamış, kendimizle iletişimi koparmamış olabiliriz.
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.