Yıl 1954 Sivas ili, Şarkışla ilçesi, elmalı köyünde dünyaya geldi. Şarkışlada Genç Ülkücüler Teşkilatında cemiyetçilik hareketi ile başlayan mücadele onu, önce Ankara'ya sonra tüm Türkiye’ye tanıttı. Henüz 20’li yaşlarında olmasına rağmen 3 milyona yakın ülkücünün liderliğini yaparak Ülkü Ocaklarını Dünyanın en büyük 2. İstihbarat oluşumu yaparak o dönem CIA’nın bile dikkatini çekti. Ömrünü davasına adayan idealist bir insandı. Hani özellikle şu son genel seçimlerde sıkça duyduğumuz “Anadolu İrfanı” sözünün vücut bulmuş haliydi. Türk-İslam davasının neferi, kiminin ağabeyi, kiminin başkanı,kiminin reisi, kiminin can gardaşıydı. Çiftçi Halit amcadan ve Fidan anadan doğma bir fidandı, O milyonların Muhsin Başkanıydı. Bilirdi birçok şeyi birçok bilenden, kendisinden çok başkaları için yaşardı. Zalimin karşısında elif gibi dimdik, Hakikatın karşısında vav gibi eğilirdi. Okyanus gibi bol haysiyet, elif gibi dimdik şahsiyetti. Siyaseti Allah rızasını kazanmak için bir mikrafon olarak görürdü.Bir günü bile şatafatın,lüksün içinde geçmedi.Hiçbir zaman günü kurtarma peşinde olmadı, birileri neder diye kaygılanmadı. Hakkı bildi,hakkı söyledi. Bir doğrunun imanı,bin eğriyi düzeltir.Zulüm Azrail olsa, hep hakkı tutacağım Mukaddes davalarda ölüm bile kutsaldır dedi. Yedi buçuk yıl Mamak cezaevinde Medrese-i Yusufiye hatırası vardı. İslamı çağdışı göstermek isteyenlerle seslenişi hala kulaklarımızda. Şöyle demişti rahmetli: Sömürüye ve köle düzenine son veren islam mı ? Kadınları gerçek değerine ulaştıran islam mı ? Çocukları diri diri toprağa gömülmekten kurtaran islam mı ? İşçinin hakkını alın teri kurumadan verin diyen islam mı karanlıkların dünyasıdır? Dedim ya zalimin karşısında elifti. Bir gün genel merkeze rahmetliyi ziyarete Sivastan 17 yaşında bir çocuk çıkıp gelir, yoğunluktanmıdır bilinmez. Çocuğu içeri almazlar. Muhsin başkan ile görüştürmezler. Genç sinirlenir çeker gider. Dayanamaz Muhsin Başkanı arar. Muhsin başkan bu, kimseden çekinmez herkese numarasını verir dağıtır. Dedim ya ömrü boyunca hep başkaları için yaşar. Muhsin Başkan telefonu açar. Onyedi yaşındaki gence ne olur gitme,gel yahu, bir yanlışlık olmuştur, arkadaşlar o yüzden seni içeri almamıştır, der.Düşünün bir genel başkan ve onyedi yaşında belki yolda görse tanımayacağı bir gence kendisi ile görüşme imkanı sağlayamadığı için mahcup duruma düşüyor. Şu hassasiyeti günümüzde görebiliyormuyuz ? Yorum sizlerin… Velhasıl kelam “Hayatımda ilk defa helikopter kiralayarak miting yapıyoruz hazineden yardım almayan tek partiyiz.heyecanlıyız” Diyen Muhsin Başkan’nın 25 Mart 2009 tarihinde Sivas Yerköy mitingine gitmek için bindiği helikopter 25 dakika sonra Keş dağları, Kanlıçukur mevkiine düştü.48 saat sonra Keş dağlarındaki arama çalışmalarına katılan gönüllü onyedi köylü helikopterin enkazına ulaştı. Keş dağından Muhsin Yazıcıoğlu ve beş kişinin cansız bedenleri indirildi. Yazıcıoğlu, yüz binlerin katıldığı bir cenaze merasiminin ardından vasiyet ettiği üzere Taceddin Dergahı’na defnedildi. Velhasıl “ Sivaslı Bir Garibanın Yüreklerde Adı Kaldı” Rahmet Olsun…