ÇOCUĞUNUZUN HER İSTEDİĞİNİ YAPMAYIN

Anneler ve babalar çocuklarını hiç şüphesiz çok severler, onların mutlu olmasını, güzel hayatlar yaşamasını herşeyden çok isterler. Ancak çocukları üzülmesin, onların çektikleri sıkıntıları çekmesinler diye hiç farkında olmadan onların her istediğini yaparlar, fazlaca şımartırlar ve kural tanımayan çocuklar yetiştirirler. Çocuğunuzun her istediğini siz yapabilirsiniz ama her durumda çocuğunuzun her istediği olmaz. Bu nedenle onun ailesi dışında da bir dünya olduğunu bilmesi, kurallara uyması, okula uyum sağlaması, çevresindeki insanlarla sağlıklı ilişkiler kurması için çocuğunuzun her istediğini yapmamalısınız.

Her istediği olan bir çocuk okuluna uyum sağlamakta zorlanır, arkadaşları ile sağlıklı ilişkiler kuramaz, çevresine saygı göstermek istemez, kurallara uymakta zorlanır. Bunun gibi davranış bozukluklarıyla karşılaşan anneler ve babalar panikler ve bu durumu değiştirmekte çok zorlanırlar. Yani çocuğunuzun her istediğini yaparak ona iyilik değil bir bakıma kötülük etmiş olursunuz. Bir kere her bireyin hayatta sabretmeyi öğrenmesi gerekir. Sabretmeyi öğrenen birey doyumsuz ve mutsuz olmaz ve hayattan keyif almayı bilir. Her istediği yapılan çocuk mutsuz, doyumsuz, huzursuz olur. Nasıl mutlu olacağını da tam olarak bilemez. Çünkü sahip olduklarının değerini anlamadan başka bir istediği önüne gelir. Bu sefer, ona yönelir ancak ondan da diğerleri gibi çabuk sıkılır. Sonuç doyumsuz, mutsuz birey yetiştirmiş olursunuz. Çocuğunuz gerçek hayatla tanıştığında da maalesef bocalar ve size bağımlı hale gelir.

Çocuk mutlu olmayı önce anne-babasından öğrenir. Gerektiğinde kendileri için meşguliyet bulmalı, onları mutlu edecek birlikte ve yalnız geçirdikleri kaliteli zaman dilimleri oluşturmalılardır. Anne ve babalar kararlı ve kontrollü davranışlar göstermeliler eğer bir kural varsa neden o kuralın olduğunu kararlı ve çocuğun anlayabileceği bir şekilde izah etmeli yine kararlı bir biçimde uyguladıkları davranışlar göstermelilerdir. Ebeveynlerden birinin koyduğu kuralı diğerinin çiğnemesi de kararlılığı etkiler. Uygulanamayacak kadar fazla ve gereksiz kurallar konulmamalıdır. Ebeveyn önce kendi yaptıklarını ve öfkesini kontrol edebilmelidir. Öfke, olumsuz bir davranım aynalamasına neden olacağı gibi sınırları, kuralları da işlevsizleştirir.