Aşk denilen değerli bir yoldayız çoğumuz. İmtihanlar içinde engellerle dolu muhabbetin sevdalısıyız biz. Yüreğimizde yarınlara ait belki yine gelir, yine sever hissiyle yaşıyoruz .Gönlümüze geleni sevda yüklü dualara bırakıyoruz geceler boyu. Kim bilir belki de ulaşıyordur sevgilinin sol yanına günbegün bunu düşünüyoruz.
Ve ben inanıyorum... Sabredenleri bir gül kokusu yumuşaklığı saracak bir gün. Bir gün bir fesleğen kokusu çıkıp gelecek ve hatıralardan önümüze bir sofra kuracak tertemiz elleriyle. Boynu bükük yaşıyoruz ya bizler, garip dertli sırtımızda bir şeyler, o gün içimizden başka şeyler gelecek. Öpeceğiz o sofrayı kuran elleri. Yemyeşil bir dağın tam tepesinde düzlüğe bir ev kuracağız ve sevdiğimizin kokusu dolacak odanın her yanına. Memleketin en güzel köşesinde hatırlayacağım seni, sabredeceğim zehir bir ateşin üzerinde, kıpkırmızı damlamak üzere bir demir gibi. Sabredeceğim, sabredeceğiz sevdiğim güzel insanların yaşayacağı bir memleket inşa etmek için, gözyaşlarımızın kıymeti bundandır. Bundandır sevdaya kanat çırpışımız. Tertemiz nehirlerde yıkayacağız ellerimizi, tertemiz bir dua ediyoruz, tertemiz bir aşk, bir yuva için. Ve bir gün tertemiz bir el, bir yürek çıkıp gelecek, ettiğimiz tüm dualara birlikte amin diyeceğiz ve yine hiçbir şairin sevmediği kadar seveceğiz.
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.