Behçet Necatigil’in tanımıyla şiirimizin uç beyi 1918 yılında Manisa’da doğdu. Orta Çağ'a ve kapalı bir sandığa benzettiği çocukluğunu Manisa’da geçirdi. 1945 yılında Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü Fransızca Bölümü’nü tamamladı. Sanatçı ikinci yeni şiirinin isim babasıdır.Turgut Uyar onun için : ''Eğer şiir olmasaydı ilhan onu icad ederdi.'' diyor.
Birçok dizeye hayat kazandıran sanatçı yılları, yaşananları yüreğin ta derinlerinden kitap sayfalarına sığdırmıştır.Yüreğin ince ince sızladığı kelimeleri sihirli dokunuşlarla bizlere aktarmıştır. Gelin şimdi onun bu eşsiz dizelerinden birkaçına göz atalım.
Üç kez seni seviyorum diye uyandım
Tuttum sonra çiçeklerin suyunu değiştirdim
Bir bulut başını almış gidiyordu görüyordum.
Sabahın bir yerinden düşmüş gibiydi yüzün.
Sokağı balkonları yarım kalmış bir şiiri teptim
Sıkıldım yemekler yaptım kendıme otlar kuruttum
Cumhurıyetin ilk günlerİ gibiydi yüzün.
Kalktım sonra bir aşağı bir yukarı dolaştım
Şiirler okudum şiirlerdeki yaşa geldim
Karanfil sakız kokan soluğunu üstümde duydum
Eskitiyorum eskitiyorum kalıyor ne kadar güzel olduğun.
************************
Ne zaman seni düşünsem
Bir ceylan su içmeye iner
Çayırları büyürken görürüm.
Her akşam seninle
Yeşil bir zeytin tanesi
Bir parça mavi deniz
Alır beni.
Seni düşündükçe
Gül dikiyorum elimin değdiği yere
Atlara su veriyorum
Daha bir seviyorum dağları.
AŞK İLE...
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.