Annelik, uzun upuzun ve günün yirmi dört saati devam eden, adı ‘insan yetiştirmek’ olan bir iş. Bir kere bilmelisin ki, zaman alıyor. Lakin neye zaman harcarsan onun karşılığını alıyorsun bu hayatta. İşine zaman harcarsan işinden, eşine zaman harcarsan eşinden, çocuğuna zaman ayırırsan da ondan karşılığını alıyorsun. Annemin hep zamanı oldu bize hem de çok… Zamanla, yapabilirsem gözyaşlarımı tutmamamı öğretti mesela, acı çekmeden olgunlaşamayacağımı, kıskanmamayı öğretti. Arkadaşımın başarısından mutlu olmayı, birlikte sevinçleri paylaşmayı öğretti.
Kazanmaktan mutluluk duyup içime sindirmeyi, ama aynı zamanda kaybetmeyi de öğretti. Her şeyin bir sonu olduğunu öğretti. Sahip olduğum bütün değerlerin bir gün keyif vermeyebileceğini öğretti. Kazanılan ve harcananın bir sonu olduğunu, gidilen yerlerin zamanla hasrete döneceğini, her şeyi tüketebileceğimi, bitmeyen tek şeyin sevgi olduğunu öğretti. Kitaplardan keyif almayı, okumayı öğretti bana. Elbet er ya da geç alacağı oyuncağım için, yeri geldi sevdam için sabırla beklemeyi öğretti bana. Soğuk kış gecesinde soba üstünde tüten ıhlamur kokulu muhabbetler öğretti. Duanın yüreklere verdiği huzuru öğretti. Şartlar çok zorlasa da babamıza karşı gelememeyi, kazandığım elli liranın piyangodan çıkan 500 liradan çok daha keyifli olduğunu, alın terine saygıyı öğretti. Aşk acısı çekmenin, oğulla beraber ağlamak olduğunu, oğlunun sevdasına sevdalanmayı öğretti. Kendi fikirlerime inanmanın güzelliklerini,hayatı sorgulamayı öğretti. Günün birinde yaptıklarım değil yapmadıklarım için pişmanlık duyabileceğimi sevdiğimde ‘seni seviyorum’ diyebilmeyi, sorgusuz sevmeyi öğretti. İyi ki varsın Anne! Geçen Pazar Anneler Günüydü. Annemin yanında olamadım. Buradan canım anneme ve cennetin tecellisi olan tüm annelere en kalbi duygularımla selam ediyorum. Unutmayın dilinizdeki en güzel kelime annenizin adıdır. Ona her seslenişinizde ya acınız diner, ya sevginiz coşar.
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.